Pleyel 174 vleugel (1975)

 
Beluister, Kijk en Vergelijk:

Deze vleugel heeft een weldadig warme, evenwichtige en boventoonrijke klank die vrijwel iedere huiskamer een fijnzinnig klinkend en voelend geluid kan bieden.
Het heerlijk spelende Renner mechaniek voorziet het instrument van een uitstekende aanslag en dynamiek controle.

Alhoewel Frankrijk momenteel geen enkele pianofabriek meer heeft, heeft het wel een zeer belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de pianobouw.
Parijs was samen met Londen en Wenen één van drie belangrijkste pianosteden en de Franse merken Pleyel, Erard, Pape en Gaveau behoorden tot de wereldtop.
Ignaz Joseph Pleyel, Oostenrijks componist en pianofabrikant, werd geboren op 18 juni 1757 in Ruppersthal en stierf op 14 november 1831 in Parijs. Het beroemde Parijse "Salle Pleyel” is naar hem vernoemd.
Pleyel bouwde schitterende instrumenten waar Frederic Chopin over zei: "Als ik de muziek in mij voel stromen en ik me goed genoeg voel om mijn eigen klank te creëren, dan heb ik een Pleyel nodig."

De "public relations” waren bij Pleyel in goede handen. Zoon Camille Pleyel trouwde met een beroemde pianiste en de dochter van Camille trouwde met Auguste Wolff, docent aan het Parijse conservatorium. Deze speelde, als mededirecteur van de firma Pleyel, een rol bij de ontwikkeling van het derde pedaal (prolongement) oftewel het "sustaining pedaal”.

Dat hij goed zijn "public relations” wist te verzorgen, blijkt vooral uit het in 1815 aantrekken van Henri Pape. Hij was met 137 uitvindingen zeer belangrijk voor de verdere ontwikkeling van de piano. Zijn belangrijkste uitvinding was een goed bruikbare vilten hamerkop (1826). Daarnaast vond hij in 1828 het kruissnarige systeem uit, wat een enorme verbetering van de toon betekende, omdat er langere snaren gebruikt konden worden en de snaarspanning beter werd verdeeld.

Na de Tweede Wereldoorlog konden de Franse fabrieken niet op tegen de moderner geproduceerde Duitse piano’s. In 1960 moest Pleyel noodgedwongen fuseren met Erard en in 1971 kreeg de Duitse pianofabriek Schimmel het recht om de merknaam Pleyel te voeren. Omstreeks 1993 werd de productie verplaatst naar de Leipziger pianofortefabriek en in 1995 gingen Pleyel, Erard en Gaveau weer terug naar Frankrijk.

In 2006 moest de laatste Franse fabriek in het Zuid Franse Alès haar deuren sluiten.